ซัก อบ หลอน

ซัก อบ หลอน
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นที่ร้านซัก อบ รีด แห่งนึง แถวๆย่านมีนบุรี เมื่อประมาณ 6-7 ปีที่แล้ว คุณฟ้าต้องการเปิดร้านซักอบรีด จึงต้องการหาอาคารบ้านเช่าสักหลังนึง จนคุณฟ้ามาเจอทาวน์เฮ้าส์แฝดหลังนี้ก็รู้สึกถูกใจคุณฟ้าก็เลยไปสอบถามคนแถวนั้นว่า เจ้าของบ้านหลังนี้เป็นคนยังไง เขาบอกว่าเจ้าของบ้านที่คุณฟ้าจะเช่าเนี่ย ไม่ใช่เจ้าของบ้านเดิม ซึ่งเจ้าของเดิมเลยนั้นเป็นคุณตาคุณยาย แต่ทั้งคู่เสียชีวิตด้วยโรคชราในบ้านหลังนี้นี่แหละ ก่อนตายพวกท่านก็ได้ยกบ้านหลังนี้ให้หลาน แต่ด้วยความที่หลานทำงานอยู่อีกที่นึง ซึ่งไกลจากบ้านหลังนี้ ทำให้ไม่มีเวลากลับมาดูแลบ้าน ก็เลยขายบ้านให้กับเจ้าของบ้านคนปัจจุบันพอเจ้าของบ้านคนปัจจุบันซื้อมาก็ปล่อยให้คนเช่าต่อเลย แต่คนที่มาเช่าอยู่ได้ 2 เดือนบ้าง 3 เดือนบ้างก็เป็นอันต้องย้ายออก แต่คุณฟ้าคิดว่าสาเหตุที่พวกเขาออก น่าจะเป็นเพราะธุรกิจของเขาไม่ค่อยดีมากกว่าคุณฟ้าจึงตกลงทำสัญญาเช่ากับเจ้าของบ้าน แต่เช่าเพียงด้านหน้าเท่านั้น ไม่เช่าด้านหลัง เจ้าของบ้านบอกว่าต้องทำสัญญาเช่า 3 ปี ราคาเช่า 8,000 บาทต่อเดือน ซึ่งก็เป็นราคาปกติทั่วไปเนื่องจากคนเช่าเก่าเขาทำเป็นร้านอาหารกลางคืน ติดฟิล์มมืดหมดเลย คุณฟ้าจึงต้องทำบ้านใหม่ ทาสีใหม่  หลังจากที่ทำความสะอาดบ้านได้อาทิตย์นึง ก็เตรียมจะเปิดร้าน คุณฟ้าก็ถามคนแถวนั้นว่า เจ้าที่เจ้าทางแถวนี้ เป็นยังไง

เขาบอกว่า เจ้าที่แถวนี้เป็นเจ้าที่อิสลาม ถ้าต้องการให้กิจการไปได้ด้วยดี คุณฟ้าต้องเลือกไม่ไหว้ในสิ่งที่ไม่ควรจะไหว้ ซึ่งคุณฟ้าเลือกไหว้ไปตามที่ตัวเองเข้าใจ แต่ด้วยความที่คุณฟ้าเป็นพุทธ หลังไหว้เสร็จก็ได้นำพระพุทธรูปเข้ามาในบ้านในช่วง 2-3 เดือนแรกที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ คุณฟ้าอยู่กับพี่สาวคนนึงที่เขาคอยช่วยเหลือและเทรนงานให้ว่าเปิดร้านซัก อบ รีด ต้องทำอะไรบ้าง พอพี่เขาเทรนงานคุณฟ้าครบ 2 เดือน เขาก็ต้องกลับ คุณฟ้าก็ต้องอยู่ที่ร้านคนเดียวในระยะเวลา 1 ปีที่คุณฟ้าเปิดร้านมา กิจการก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ จากช่วงแรกที่มีลูกค้าประจำเพียง 1-2 คน ภายใน 1 ปี ลูกค้าประจำก็เพิ่มเป็น 20 คน ลูกค้าขาจรอีกประมาณ 10 คน ซึ่งถือว่าเยอะมาก เพราะ 1 คนก็คือทั้งครอบครัวของเขาเมื่อลูกค้าเริ่มเยอะขึ้น คุณฟ้าก็คิดอยากจะขยายร้าน ก็เลยไปถามเจ้าของบ้านว่าถ้าจะเช่าทั้งหลังเลยได้มั๊ย แต่เจ้าของบ้านเขาคิดด้านหลังอีก 8,000 บาท รวมแล้วเป็น 16,000 บาท  คุณฟ้าก็เลยบอกว่า…

“ฟ้าไม่ไหวแน่เลย เพราะเพิ่งเปิดร้านได้ปีเดียว กลัวว่าถ้าเอามา คงจ่ายค่าเช่าไม่ไหว เอาอย่างนี้ได้ไหมคะ อีก 2 ปีที่เหลือ ฟ้าขอลดเหลือ 12,000 บาท ได้มั๊ย ถ้าฟ้าไหว เข้าปีที่ 4 เมื่อไหร่ถ้าจะขึ้นค่าเช่าฟ้าก็ไม่ว่า”

ตอนนั้นทางเจ้าของบ้านก็เห็นว่า คุณฟ้าอยู่คนเดียว และเป็นคนที่ตั้งใจทำงานขยันขันแข็ง ก็เลยบอกว่า “โอเค พี่ให้ เดี๋ยวพี่จะเปิดบ้านข้างหลังให้ละกันนะ”พอเจ้าของบ้านเปิดบ้านข้างหลังให้ คุณฟ้าเดินเข้าไปก็เห็นว่ามัน กว้างมาก โล่งมาก สะอาดมาก เหมือนมีคนอยู่ดูแลตลอดเวลา ในห้องมีศาลตี่จู่เอี๊ยะเก่าๆตั้งอยู่ พอเจ้าของบ้านเดินตามเข้ามาเห็นจู่เอี๊ยะ แกก็ตกใจ อุทานออกมาว่า  “อุ๊ย!! มีด้วยหรอ”คุณฟ้าก็ถามว่า “ไม่ใช่ของเจ๊หรอคะ” เจ้าของบ้านก็บอกว่า “ไม่ใช่ สงสัยคนเช่าเก่ามาตั้งเอาไว้ ก่อนไปคงไม่ได้ลา!! ” คุณฟ้าก็ถามว่า “จะให้ทำยังไงต่อคะ” เจ้าของบ้านก็บอกว่า “เอางี้ๆ เดี๋ยวเจ๊จัดการให้ ฟ้าก็แค่ทำความสะอาดละกันนะ” คุณฟ้าก็บอก “ได้ค่ะ”ตอนนั้นคุณฟ้าก็คิดว่าการลาที่เจ้าของบ้านพูดถึง คงหมายจะมีพิธีการลาจู่เอี๊ยะหรืออะไรสักอย่าง ดูแล้วเจ๊เค้าก็เป็นคนเชื้อสายจีนคงจะรู้วิธีแต่พอเช้าวันรุ่งขึ้น เจ๊ได้ให้ผู้ชายคนนึง มายกออกไปเฉยเลย ยกออกไปโดยที่ไม่มีการจุดธูปหรือทำพิธีใดๆทั้งสิ้น เห็นแบบนี้คุณฟ้าก็ขวัญเสียน่ะสิ

หลังจากที่ยกจู่เอี๊ยะออกไปแล้ว คุณฟ้าก็ถามเจ๊ว่า “ไม่ทำพิธีอะไรหน่อยหรอคะ ยกไปเฉยๆเลยหรอคะ” เจ๊ก็บอกว่า “ไม่เป็นไรหรอก คนเก่าคงไม่ได้ไหว้หรอกมั๊ง ไม่งั้นเขาคงไม่ทิ้งไว้แบบนี้หรอก” คุณฟ้าก็ไม่รู้จะทำยังไงหลังจากเอาจู่เอี๊ยะออกจากบ้านไปแล้ว คุณฟ้าก็เข้ามาทำความสะอาดบ้านด้านใน แล้วก็เปิดห้องทุกห้องเพื่อที่จะดูว่าห้องไหนมีอะไรบ้าง หรือเข้าไปอยู่ได้บ้าง พอทำเสร็จก็กลับมานอนห้องที่อยู่ด้านหน้าเหมือนเดิมตกกลางคืน ประตูห้องชั้นบนด้านหลังก็มีเสียงดัง ตึงๆ  เหมือนอะไรสักอย่างกระแทกประตู ตอนนั้นคุณฟ้าก็กลัว พยายามคิดไปในทางวิทยาศาสตร์ไว้ว่า เราอาจจะเปิดหน้าต่างบานเกล็ดทิ้งไว้ แล้วลมมันเข้ามาหรือป่าว เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยขึ้นไปดูแล้วกันพอเช้าวันรุ่งขึ้น คุณฟ้าก็เข้าไปดู ปรากฎว่าหน้าต่างบานเกล็ดก็ปิดไว้ปกติ คุณฟ้าจึงยกมือขึ้นไหว้กลางบ้าน แล้วก็พูดว่า “ลูกมาขออยู่อาศัย หากลูกทำไม่ดี ไม่ถูกต้องตรงไหน ช่วยเตือนลูกในทางที่ถูกด้วยนะคะ อย่าทำอย่างนี้เลย ลูกกลัว”|

พออีกวันนึง ทุกอย่างก็ปกติ ไม่มีเสียงกระแทกประตูแล้ว ทีนี้คุณฟ้าก็ย้ายของเข้าไปห้องด้านหลัง

แล้วเก็บทำห้องด้านหน้า

ทุกครั้งก่อนที่จะปิดร้าน คุณฟ้าจะถูพื้นก่อน และการถูพื้นของคุณฟ้าจะถูแบบเดินถอยหลัง เพื่อจะไม่ให้เท้าเหยียบน้ำที่เพิ่งถูไป
พอเช้าวันถัดมา คุณฟ้าเดินลงมาชั้นล่างเพื่อเตรียมเปิดร้าน ก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นว่าที่พื้นมีรอยเท้าคนเดินเข้ามาในร้านเต็มไปหมด คุณฟ้ามั่นใจว่าไม่ใช่รอยเท้าตัวเองแน่ๆ จึงลองวัดรอยเท้าดู ปรากฏว่าเท้านั้นมันใหญ่กว่าเท้าของคุณฟ้ามาก แล้วลักษณะการเดินเป็นการเดินวนไปมา แล้วก็หายไปตามจุดต่างๆของบ้าน แต่ที่ชัด ๆ เลยคือ หายไปตรงเสื้อผ้า !!!
พอวันที่ 2 คุณฟ้าก็ทำเหมือนเดิมทุกอย่าง ก่อนจะปิดร้านก็จะตรวจเช็คว่าลืมปิดไฟตรงไหนมั๊ย แล้วก็ดูพื้นที่ถูเสร็จแล้วว่ามีรอยเท้าหรือเปล่า พอดูจนแน่ใจแล้วก็ไม่มี จึงปิดไฟแล้วเดินขึ้นไปนอน
แต่พอเช้ามา คุณฟ้าจะลงเปิดร้าน ก็เจอรอยเท้าเหมือนเดิม และเดินวนที่เดิม แถมคราวนี้ที่ประตูกระจกยังมีรอยฝ่ามือคนด้วย เหมือนพยายามจะเลื่อนเปิดประตู แต่กระจกมันไม่เลื่อน ซึ่งคุณฟ้าก็ลองเอามือตัวเองไปทาบดู ปรากฏว่าใหญ่กว่ามือคุณฟ้ามาก รอยเท้าและรอยฝ่ามือใหญ่ๆแบบนี้ ดูแล้วน่าจะเป็นของผู้ชายเสียมากกว่า

คุณฟ้าเริ่มใจคอไม่ดีแล้ว คิดไปว่าจะเป็นเจ้าที่เจ้าทางหรือเปล่า หรือจะเป็นเพราะศาลตี่จู่เอี๊ยะที่เจ๊ย้ายออกไปโดยไม่ได้ทำอะไร แต่ด้วยต้องทำงานต่อจึงพยายามข่มใจลืมเรื่องพวกนี้ ทำงานต่อซักผ้ารีดผ้าไปตามปกติ เสร็จแล้วก็มาเช็คว่าลูกค้าคนไหนที่ต้องเก็บเงินบ้าง โทรไปหาลูกค้าให้มารับผ้าบ้าง